Gisteravond was de 2e bijeenkomst van de Opruimkring die Monique Hendriks en ik organiseren in Oss.
Leidraad hierbij is het boek ‘Opgeruimd!’ van Marie Kondo.
Haar Konmari methode leert dat de belangrijkste vraag die je jezelf steeds stelt is: “Word ik er blij van?”
Ik kan al wel stellen dat ik blij word van deze Opruimkring J. Het is bijzonder om te zien en te horen wat het opruimen op gang brengt; ervaringen van succes, maar ook van weerstand.
Succes geeft natuurlijk een kick, daar word je blij van, maar juist in de weerstand schuilt vaak de mooiste les. Omdat opruimen niet alleen over spullen gaat, maar ook over leren luisteren naar jezelf.
Misschien herken je één van de volgende scenario’s:
- je wilt aan de gang met het opruimen van je kledingkast, maar bij de gedachte alleen al voel je weerstand; je krijgt hoofdpijn, een klomp in je buik, je voelt je futloos en uiteindelijk denk je, vandaag maar niet, misschien gaat het morgen beter.
- je wilt aan de gang met het opruimen van je administratie. Je voelt wel enorme weerstand maar denkt kom op, doorzetten, je geeft jezelf een virtuele schop onder je kont, en gaat uiteindelijk aan de gang. Je krijgt het misschien wel klaar maar je bent na afloop doodmoe.
Wat er in het eerste scenario gebeurt is dat je je laat meeslepen door je weerstand. Je gaat erin mee en laat je erdoor overweldigen. In het tweede scenario druk je de weerstand juist weg, wilt het niet voelen en probeert zo toch je gewenste resultaat te halen.
Beide kunnen je achterlaten met een gevoel van ontevredenheid, futloosheid en boosheid op jezelf.
Maar er is ook een derde mogelijkheid. Namelijk om de weerstand er gewoon te laten zijn. Er ‘dank je wel’ tegen te zeggen. Hem juist te verwelkomen als mogelijkheid om iets te leren over jezelf. Hoe klinkt dat? Raar? Probeer het maar eens uit: Als je weerstand voelt opkomen, adem dan een paar keer bewust in en uit en kijk of je kunt voelen waar de weerstand voelbaar is in je lichaam. Zit ie in je keel, in je buik, in je borst… Blijf rustig doorademen en zeg er vervolgens hallo tegen. En dank je wel. En kijk wat er dan gebeurt.
In het gewoon er laten zijn, zonder oordeel, daarin zit jouw ruimte.
Annemieke Belgraver
3 november 2015
